Bir keresinde Hz. Aişe (R.A.) validemiz, Resûlüllah (S.A.V.) efendimizi böyle bir halde görmüştü.
Efendimiz, onun odasında sırtüstü yatıp uyurken Hz. Aişe (R.A.) validemiz onu böyle gördü ve çok duygulandı.
Bir yandan göz yaşlarını siliyor ve bir yandan da şiir söylüyordu:
“Senin bir kaderine canımı feda ederim
Korkulan, elem verici şeylerden.
Bundan önce böyle korkulu hal yoktu
Hiç böyle ürperten bir korkuya kapılmamıştım.
Bana ne oluyor ki, yüzünde görüyorum
Boya misali damlalar aktığı zaman
Bir ölüde yüz rengi solduğu zaman
Senin yüzünün nûrlan etrafa yayılır.”